Van helmen naar helmhoofden en in één keer door naar hoofden. Een nog steeds doorgaande serie. Met als subthema ‘de directeurenserie’.

Het beeld, thema maandrager glipte mijn hoofd in. Ik weet niet of er mooie mythologische verhalen over een maandrager bestaan, ik heb daar heel bewust niet naar gezocht. De dragers zijn me langzaam aan het verlaten, maar de manen zijn er nog steeds. Alsof ze de dragers niet meer nodig hebben.

Pracht van een vogelsoort en ook nog geschikt voor een beeld. Tenminste, dat is mijn gevoel bij het zien van uilen. Veel in steen (marmer, travertin, albast, serpentijn, zeepsteen en graniet); de laatste jaren ook in hout, van conifeer tot merbau en teakhout. Ik zie wel als ze bij me wegvliegen.

Heel veel, echt héél veel torso's gemaakt. Bijna altijd in steen, een enkele keer in brons en heel soms in hout. Van piepklein tot leuk tuinbeeld formaat. Heb er nog genoeg!

Ruiters met en zonder kroon. Soms alleen met pad of paardje met maan. Het koningspaar, een thema dat, soms in reliëf, af en toe bij me langs komt.

Zeker twintig tot dertig jaar geleden gemaakt. Ook een langlopende serie die wel succesvol was. Minder succesvol is dat ik maar een paar foto’s van de hele serie heb teruggevonden.

Schedels zijn een relatief nieuw thema. Al deze toch wat kleinere beelden zijn eigenlijk gebaseerd op vogelschedels. Ze zijn van diverse materialen. Ik vind het fijn om ze te bedenken én te maken.

Begonnen maart 2020, oorzaak 'corona'. Niemand de deur uit dus. De eerste voorzichtige maantjes op dik aquarelpapier. Al snel kwamen daar veel vissen, vogels en vleugels bij, geschilderd met gouache, getekend met kleurpotlood en oostindische inkt. Allemaal 26x18cm. Al met al een behoorlijk grote serie.